Już 24 sierpnia Batalion Obrony Narodowej „Nakło” został zmobilizowany alarmowo, a żołnierze pod dowództwem majora Józefa Parczyńskiego przygotowali pozycje obronne na południe od Noteci.
W myśl założeń strategicznych, samo Nakło nie było bronione. Mówi o tym dyrektor Muzeum Ziemi Krajeńskiej w Nakle, Tomasz Pasieka:

1 września 1939 roku rozpoczęła się ewakuacja władz miasta wraz z archiwum. W południe saperzy 15 Dywizji Piechoty wysadzili mosty i wiadukty. Godzinę później na rogatki miasta dotarł pierwszy patrol wojsk niemieckich. O tym co wydarzyło się na ul. Staszica mówi dyrektor Tomasz Pasieka:

W ciągu dnia doszło kilka razy do wymiany ognia. Żołnierze BON „Nakło”, ze stanowiska przy moście kolejowym, ostrzeliwali wrogich żołnierzy, próbujących podejść od strony Wzgórza Wodociągowego. Ostatecznie Niemcy wkroczyli do Nakła rankiem, 2 września. W kolejnych dwóch dniach polska artyleria ostrzeliwała wojska Wermachtu przemieszczające się szosą z Wyrzyska na Bydgoszcz. Zniszczone zostały przy okazji budynki w centrum miasta m.in. ratusz, który po wojnie nie został już odbudowany.
BON „Nakło” na rozkaz dowództwa opuścił stanowiska w dniu 4 września co zakończyło działania zbrojne we wrześniu 1939 r.
Na zdjęciu – wysadzony przez saperów wiadukt cukrowski w Nakle.

Materiał przygotował Jacek Gratkowski
Fot. Zasoby Muzeum Ziemi Krajeńskiej w Nakle